-
1 dowód
сущ.• аргумент• аргументация• довод• доказательство• показание• рассуждение• свидетельство• утверждение* * *1) (dokument) документ, удостоверение личности, паспорт2) (potwierdzenie) доказательство, свидетельство3) mat. dowód доказательствоargument, racja довод* * *dow|ód♂, Р. \dowódodu 1. доказательство ň; довод;\dowód pośredni косвенное доказательство; \dowód rzeczowy юр. вещественное доказательство; obalić (zbić) \dowód опровергнуть доказательство; stanowić \dowód, być \dowódodem, służyć za \dowód быть (служить) доказательством; na \dowód (w \dowód) uznania в знак признательности;
2. документ;\dowód osobisty (tożsamości) паспорт, удостоверение личности
* * *м, P dowodu1) доказа́тельство n; до́водdowód pośredni — ко́свенное доказа́тельство
dowód rzeczowy — юр. веще́ственное доказа́тельство
stanowić dowód, być dowodem, służyć za dowód — быть (служи́ть) доказа́тельством
2) докуме́нтdowód osobisty (tożsamości) — па́спорт, удостовере́ние ли́чности
-
2 rzeczowy
прил.• важный• верный• вещевой• вещественный• действительный• дельный• значительный• истинный• настоящий• объективный• подлинный• предметный• реальный• существенный• сущий• фактический• фактичный* * *rzeczow|yЧ 1. вещественный, предметный;dowód \rzeczowy вещественное доказательство; katalog \rzeczowy предметный указатель;
2. дельный; деловой;\rzeczowyе pytanie дельный вопрос; \rzeczowy ton деловой тон
* * *1) веще́ственный, предме́тныйdowód rzeczowy — веще́ственное доказа́тельство
katalog rzeczowy — предме́тный указа́тель
2) де́льный; делово́йrzeczowe pytanie — де́льный вопро́с
rzeczowy ton — делово́й тон
См. также в других словарях:
dowód — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. dowódwodu, Mc. dowódwodzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzecz, sytuacja, wydarzenie świadczące o czymś, wskazujące na coś; potwierdzenie; uzasadnienie, świadectwo, oznaka :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
rzeczowy — rzeczowywi 1. «dotyczący rzeczy, przedmiotów (nie osób)» ∆ Dary, nagrody rzeczowe «dary, nagrody w naturze, nie pieniężne» ∆ jęz. Forma rzeczowa «w gramatyce języka polskiego: forma liczby mnogiej, używana przy wszystkich kategoriach rzeczowników … Słownik języka polskiego
argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś … Słownik języka polskiego